 |
| fot. Mariusz Kus |
Teraz już dzieci
Z Andersenów wyrosły
Poduszki stały się
Zimne i szorstkie
Księżyc natrętny
Świeci połową gęby
Obleśny
Żeby tak Staff
Lub Leśmian jaki
Wniósł naręcze poezji…
A tu Grochowiak
W szybę zastukał
Pali cholernie
Ta jego wódka
- wiedzą
bracia turpiści
jak ze słowa
pędzić samogon
„A w jego oczach głębokich
Święty widzę spokój”
I po co
nam się w różach nurzać
i piersi szukać
do złożenia głowy?
Michał Rachwał
