Modlitwa

Fot. Mariusz Kus

By ścieżki nasze 

rozchodziły się łagodnie 

– o to się modlę.

Gdy będziesz tonąć

w horyzontu błękicie

nie z niemym krzykiem

– proszę.

Dłoń twoją jak słońce

przed snem

ale rozgrzeszającą, białą

widzieć chcę.

Gdy znakiem łagodnym

mówi:

wszystko będzie dobrze

i to, że umiesz być bezradny

i oczy przed płaczem masz wilgotne.

Na oceanie czasu

z jednym brzegiem

sam jeden

nie będę samotny.

Michał Rachwał

Z tomiku Fioletowa klisza, 2004