Odwiedzę cię

Fot. Mariusz Kus

Odwiedzę cię jesienią późną

gdy grawitacja liści

już się ziści

Nie po to by

o Kierkegaardzie gwarzyć

młodzi inaczej - przecież nie będziemy starzy

Odwiedzę cię w przedsionku grudnia

Pod wieczór co do popołudnia

lgnie

- odwiedzę cię

I toast wzniosę

i inwokację

w nie patetycznej

nieco tonacji:

No to zachwycaj

Panie Księżycu

bo to jedyny

sposób na życie

jaki znasz

O, Cicerone nasz

Oświecaj nam bezdroża pokus

raczej oszczędnym światła snopem

niech będzie dane nam pobłądzić

stopy kaleczyć w ostrężynach żądzy

a gdy się przypadkiem

z rozmysłem upadnie

- niech się i głodne wargi

… czerwienią

Odwiedzę cię

ze siwym szronem

Niech szampan chłodzi się

bo ma być schłodzony

Inne wina też będziemy pić

i zachwyt

I spóźnimy się

na późny świt

zdążymy na

ostatni pociąg

i tylko od siebie

nie zdążymy odpocząć

Odwiedzę cię

jesienią późną

Michał Rachwał